عنوانی بعدازمدت ها

به نام خدا هفته پیش "طوفان دیگری در راه است" تمام شد و صرف نظر از فصل رنگین کمانش کتاب خوبی بود. با فصل آخرش نتوانستم مانوس شوم. اوایلش را بیشتر از اواخرش دوست داشتم. دوشنبه سر کلاس استاد صاد رفتم. مبحث این هفته سنگین تر از هفته پیش بود. نوت برداری هفته پیش را می توانید این جا ببینید. این هفته استاد، درس را با این سوال مطرح کرد که"حقیقت چیست واصلا چرا انسان به دنبال حقیقت است؟" نوت برداری این هفته ام زیاد مرتب نیست. بگذارید پای خستگی قبل از کلاس.:) جمله دوست داشتنی این هفته "زمان سایه فرار ابدیت است." استاد این جلسه کتابی را معرفی کردند با نام "در تنگ" نوشته آندره ژید که براساس آیه ای از انجیل"از در تنگ وارد شوید." نوشته شده است. پیامک برگزیده این هفته:))) **یادمان باشد تصمیم ها و برنامه ها واهدافمان را اولویت بندی کنیم. زمانمان را مدیریت کنیم و به قدری برای خودمان ارزش قائل باشیم که برنامه زندگیمان را براساس "هرچه پیش آید خوش آید" نچینیم. بوی زمستان آمد.! عنوانی بعدازمدت ها...

عنوانی بعدازمدت ها...

به نام خدا زودتر از موعد رسیده بودم. گشتی داخل ساختمان زدم که زنگ زد: -سلام کجایی؟ +داخل ساختمونم. _باش تا بیام. +باشه. یک نمایشگاه کوچک کتاب دایر بود. رفتیم و بین کتاب ها گشتی زدم. همه کتاب ها را زیرورو کردیم. دو سه تا کتاب دستش گرفت. - به نظرت کدومش خوبه؟ +نمیدونم تا حالا نخوندمشون که. دوست داشت همه کتاب ها را بار کنیم و با خودمان ببریم!! با کلی شوخی و خنده رفتیم و برای مسابقه کتابخوانی ثبت نام کردیم. -از حالا گفته باشم من نفر اول میشم. +:))تو این مسابقه رو اول شو. من اون یکی رو. -باشه. بعد از ناهار روی چمن ها نشسته بودیم. امتحان داشت. بس که حرف زدم نگذاشتم که بخواند. راستی گفته بودم خوردن چایی، روی چمن های سرد، کنار یک عزیز، چقدر می چسبد؟ خدا خوب می داند چگونه میان هیاهوی زندگی، درست وسط دلواپسی ها و بدبیاری ها، روی خوش زندگی را نشانتان دهد. عنوانی بعدازمدت ها...

به نام خدا گله ای نیست. گله از که؟ گله از خود؟ "محکمه،حاکم و محکوم خودم هستم وبس." هیچ نکرده ام اما خسته ام. از همین نشستن ها، نشدن ها، نرفتن ها.."ومن آن مانده به خواب، در تکاپوی خیال لب آب، در فراسوی سراب." شده است به رویایی که سال ها پیش در ذهن پرورده ای نزدیک بشوی، بعد با تلنگری به یاد آوری که خود را در همان سال ها پیش جا گذاشته ای؟! "آرزو ها همه ام نقش بر آب" کجا عهد بستم؟ کجا عهد شکستم؟کجا فراموش کردم؟ وکجا خود را گم کردم؟  " کاش با جام می عشق نمی رقصیدم!"  گم بودن را دوست ندارم. فرار را هم. پس دوباره شروع میکنم از همین نقطه، از همین جایی که به یاد می آورم که فراموش کرده ام. ورق های زیادی را سیاه و مچاله کرده ام اما...دستم را که روی نبضم می گذارم، خبر می دهد هنوز ورق سفیدی باقی است. پس این بار یا می شود...یا....می شود.. و دیگر حرفی نیست جز این که.."نفسم می گیرد در هوایی که نفس های تو نیست.." التماس دعای حال خوب برای همه. عنوانی بعدازمدت ها...

آدمیزاد است دیگر! گاهی دلش یک نشانه می خواهد هرچند کوچک..نشانه ای که بگوید صدایت را حتی اگر آرام هم گفته باشی کسی شنیده است. آدم گاهی دلش یک نشانه می خواهد شبیه تابلوهای سرپیچ جاده که می گویند چند کیلومتر تا مقصد! از آن تابلوهایی که می گویند این همان راهی است که تورا به مقصد می رساند.. نشانه ها همیشه هستند، گاهی کم رنگ و گاهی پررنگ. اما وقت هایی هست که آدم دلش می خواهد نشانه ها پررنگ تر از همیشه باشند. اصلا دلش به یک حس حضور از نشانه ای رضا نمی دهد. آدمیزاد است دیگر...دلش می خواهد نشانه هارا ببیند و اصلا توی دستش بگیرد و لمس کند. یا اصلا بگذارد توی جیبش که هروقت دلش هوای نشانه ای کرد. دستش را توی جیبش بکند و دانه دانه نشانه دوست داشتنی را لمس کند. زیر لب برای خودش بگوید کسی هست که هنوز حواسش به دل بخواهی های دلش هست. *عکس:سوغاتی مشهد.* پ.ن: صندلی داغ با حضور آقا گل و با مدیریت پنت هاوس کاهگلی عنوانی بعدازمدت ها...

عنوانی بعدازمدت ها...